A raposa e o
corvo – Esopo.
Um dia um corvo
estava pousado no galho de uma árvore com um pedaço de carne no bico quando
passou uma raposa. Vendo o corvo com a carne, a raposa logo começou a matutar
um jeito de se apoderar da carne. Com esta idéia na cabeça, foi para debaixo da
árvore, olhou para cima e disse:
- Que pássaro
magnífico avisto nessa árvore! Que beleza estonteante! Que cores maravilhosas!
Será que ele tem uma voz suave para combinar com tanta beleza! Se tiver, não há
dúvida de que deve ser proclamado rei dos pássaros.
Ouvindo aquilo o
corvo ficou que era pura vaidade. Para mostrar à raposa que sabia cantar, abriu
o bico e soltou um sonoro "Cróóó!". A carne veio abaixo, claro, e a
raposa abocanhou ligeiro aquela delícia, dizendo:
- Olhe, meu
senhor, estou vendo que voz o senhor tem. O que não tem é inteligência!
Moral: cuidado
com quem muito elogia.
Korvo kaj Vulpo –
Ezopo.
Ŝtelinte pencon
da viando, korvo sidas sur granda arbo kun ĝi en la buŝo. Vulpo, kiu
preterpasas ĉi tien, salivumante, soifas havigi al si tiun viandpecon. Starante
sub la arbo, li senĉese laŭdas la korvon pri ŝiaj belaj korpo kaj plumoj, kaj
ankaŭ laŭde diras, ke ŝi devus esti la reĝino de birdoj, kaj des pli inde je
tiu titolo, se ŝi povas eligi sonon. Por montri sian voĉon, ŝi malfermas sian
buŝon por plengorĝe krii, tiel ke la viandpeco falas sur la teron. Alrapide
kaptinte ĝin, la vulpo moke diras, "Hej, korvo, se vi havus cerbon, vi
vere povus fariĝi la reĝino de birdoj."
"La rakonto
temas pri tiuj stultuloj."
Nenhum comentário:
Postar um comentário