Kompreneblaj preĝoj
16. Se do mi ne
scios la signifon de la voĉo, mi estos rilate la parolanton, barbaro, kaj la
parolanto estos por mi barbaro. — Ĉar se mi preĝas per lingvo, mia spirito preĝas,
sed mia intelekto estas senfrukta. — Alie, se vi benas spirite, kiamaniere tiu,
kiu okupas la lokon de la malklerulo, diros Amen ĉe via dankesprimo? Ĉar li ne
scias, kion vi diras. — Ĉar vi ja bone dankesprimas, sed la alia ne estas
edifata. (Paŭlo, I. Korintanoj, 14:11, 14, l6, l7.)
17. La preĝo
havas valoron nur laŭ la penso, kiun oni alligas al ĝi; nu, ne estas eble
alligi penson al io, kion oni ne komprenas, ĉar, kion oni ne komprenas, tio ne
povas tuŝi la koron. Por la granda plimulto, la preĝoj, en lingvo, kiun la aŭdantaro
ne komprenas, estas nur amaso da vortoj, nenion dirantaj al la spirito. Por ke la
preĝo tuŝu la koron, ĉiu vorto devas veki ian ideon, sed, se oni ne komprenas
la vorton, nenian ideon ĝi povas naski. Oni ĝin diras kiel simplan formulon,
kiu estas pli aŭ malpli efika, laŭ la nombro de la ripetoj; multaj preĝas pro
devo, kelkaj eĉ pro konformeco al la moro; tial ili kredas sin kvitaj, preĝinte
difinitan nombron da fojoj kaj laŭ tia aŭ alia ordo. Dio legas en la fundo de la
koroj; Li vidas la penson kaj la sincerecon. Opinii, ke Li estas pli sentema
por la formo ol por la fundo, estas malaltigi Lin. (Ĉ. XXVIII, § 2.)
Libro:
La Evangelio Laŭ Spiritismo – Allan Kardec, ĉap. XXVII.
Preces Inteligíveis
16. Se eu pois
não entender o que significam as palavras, serei um bárbaro para aquele a quem
falo; e o que fala, se-lo-á para mim do mesmo modo. Porque se eu orar numa
língua estrangeira, verdade é o que meu espírito ora, mas o meu entendimento
fica sem fruto. Mas se louvares com o espírito, o que ocupa o lugar do simples
povo como dirá Amém sobre a tua bênção, visto não entender ele o que tu dizes?
Verdade é que tu dás bem as graças, mas o outro não é edificado. (S. Paulo, I
Cor., XIV: 11, 14, 16-17).
17. A prece só
tem valor pelo pensamento que a informa. Ora, é impossível ligar um pensamento
àquilo que não se compreende, pois o que não se compreende não pode tocar o
coração. Para a grande maioria, as preces numa língua desconhecida não passam
de mistura de palavras que nada dizem ao espírito. Para que a prece toque o
coração é necessário que cada palavra revele uma idéia, e se não a
compreendermos, ela não pode revelar nenhuma. Podemos repeti-la como simples
fórmula, cuja virtude estará apenas no menor ou maior número das repetições.
Muitos oram por dever, alguns, mesmo, para seguir o costume; eis porque eles se
julgam quites com o dever, depois de uma prece repetida por certo número de
vezes e segundo determinada ordem. Mas Deus lê no íntimo dos corações;
perscruta o nosso pensamento e a nossa sinceridade; e considerá-lo mais
sensível à forma do que ao fundo seria rebaixá-lo. (Ver cap. XXVIII, nº 2).
Livro: O
Evangelho Segundo o Espiritismo – Allan Kardec, cap. XXVII.
Nenhum comentário:
Postar um comentário