quarta-feira, 30 de novembro de 2016

En la rilatoj kun la nevidebla mondo / NO TRATO COM O INVISÍVEL

En la rilatoj kun la nevidebla mondo
“Kaj li alvokis ilin, kaj parolis al ili parabole : Kiel povas Satano elpeli Satanon?” -  Jesuo / Marko, 3 : 23.
Tiu loko de la Evangelio estas ege klariga por la nuntempaj fratkunuloj, kiuj en la taskoj de la kristana Spiritismo klopodas helpi malfeliĉajn elkarniĝintojn trovi la ekvilibron sur la elaĉeta vojo.
Neniu atendu tujan sukceson, penante subteni tiujn kiuj devojiĝis senkonsilaj.
Estas neeble malbezoni la kunlaboron de l’ tempo, por ke la personoj de la homa tragedio klarigu al si la situacion, kaj kiom ni scias eĉ la apostoloj mem ne sukcesis tuj konvinki la konfuzitajn estulojn pri la reala danĝereco de ilia situacio. Tamen multon povas fari la disĉiplo sur la kampo de tiu priluma agado, se li ne alprenos sterilan sintenadon. Nuntempe kunuloj sindonaj al la servado ankoraŭ estas persekutataj de la malamikoj de la lumo, kiuj imputas al ili malluman kontrakton kun malicaj potencoj. La religia sektemo alnomas ilin partianoj de Satano, trudante al ili torturojn kaj humiligojn.
Sed tiujn samajn akuzojn kaj riproĉojn ĵetis sur la Dian Majstron la tiama organizita pastraro. Kuracante malsanulojn kaj obseditojn regatajn de pereigaj fortoj de la mallumo, Jesuo ricevis la titolon de sorĉisto, filo de Belzebuto. Tio ja estas signifoplena rememorigo, kiu kompreneble tre konsolos la novajn disĉiplojn.
Emmanuel / Chico Xavier.
        Libro: Vojo, Vero kaj Vivo, ĉapitro 146.
NO TRATO COM O INVISÍVEL
“E, chamando-os a si, disse-lhes por parábolas: Como pode Satanás expulsar Satanás?” - Jesus / MARCOS, capítulo 3, versículo 23.
Esta passagem do Evangelho é sumamente esclarecedora para os companheiros da atualidade que, nas tarefas do Espiritismo cristão, se esforçam por auxiliar desencarnados infelizes a se equilibrarem no caminho redentor.
Ninguém aguarde êxito imediato, ao procurar amparar os que se perderam na desorientação.
É impossível dispensar a colaboração do tempo para que se esclareçam as personagens das tragédias humanas e, segundo sabemos, nem mesmo os apóstolos conseguiram, de pronto, convencer as entidades perturbadas, quanto ao realismo de sua perigosa situação. Todavia, sem atitudes esterilizantes, muito pode fazer o discípulo no setor dessas atividades iluminativas. Na atualidade, companheiros devotados ao serviço ainda sofrem a perseguição dos adversários da luz, que lhes atribuem sombrio pacto com poderes perversos. O sectarismo religioso cognomina-os sequazes de Satanás, impondo-lhes torturas e humilhações.
No entanto, as mesmas objurgatórias e recriminações descabidas foram atiradas ao Mestre Divino pelo sacerdócio organizado de seu tempo. Atendendo aos enfermos e obsidiados, entregues a destrutivas forças da sombra, recebeu Jesus o título de feiticeiro, filho de Belzebu. Isso constitui significativa recordação que, naturalmente, infundirá muito conforto aos discípulos novos.
Livro: Caminho, Verdade e Vida, cap. 146.
Emmanuel / Chico Xavier.

Nenhum comentário:

Postar um comentário