PERSONECO / Personalidade - 2

Personeco

215. – Ĉu la tiel nomataj “bonŝancaj homoj” estas gvidataj de la amikaj Spiritoj?  

Kion vi konsentis nomi “bonŝanco”, tio estas natura situacio en la pleno de la laboroj de la enkarna Spirito, kaj ne estas necese, ke vi akceptu la intervenon de la nevidebla sfero en la plenumado de la personaj spertoj.

La “bonŝanco” estas ankaŭ priresponda provo en la meĥanismo de la vivo, kaj ĝi postulas de la persono ĝin ricevinta multe da kompreno rilate la dian favorkorecon, por ke li ne misuzu la havon de sanktaj kapabloj al li donitan.

216. – “Memamo”, “digno”, “karaktero”, “honoro”, estas atributoj, kiujn la homa socio postulas de la persono; kiel ni kondutu tiuokaze, kiam la faktoj kolizios kun niaj evangeliaj scioj?

La socio postulas tiajn atributojn de la persono, kaj tamen tiu sama socio ankoraŭ ne scias kompreni ilin, se ne konforme al siaj konvencioj, dum memamo, digno, karaktero kaj honoro devus esti trajtoj de spirita perfekteco kaj neniam elmontroj de egoismo, vantemo kaj fiero, kiaj ili ordinare manifestiĝas sur la Tero.

Kiam la homo kristaniĝos, komprenante tiujn moralajn poziciojn en ties reala aspekto, tiam ne plu okazos iu ajn kolizio de la eventoj de la ordinara ekzistado kun liaj evangeliaj scioj, ĉar lia penado estos ĉiam tiu de la sincera kunlaboro por la restarigo kaj spirita altigo de siaj similuloj.

217 – Kia estas la plej facila maniero efektivigi la personan viglecon, por eviti la falon pro tentoj?

La plej simpla maniero estas tiu, ke ĉiu starigu tribunalon de memkritiko en sia propra konscienco, kondutante al alia tiel honeste, kiel oni deziras, ke aliaj kondutu al oni.

Libro: La Konsolanto.

Emmanuel / Chico Xavier.

Personalidade.

215 – Os chamados “homens de sorte” são guiados pelos Espíritos amigos?

Aquilo que convencionastes apelidar “sorte” representa uma situação natural no mapa de serviços do Espírito reencarnado, sem que haja necessidade de admitirdes a intervenção do plano inviável na execução das experiências pessoais.

A “Sorte” é também um aprova de responsabilidade no mecanismo da vida, exigindo muita compreensão da criatura que a recebe, no que se refere à misericórdia divina, a fim de não desbaratar o patrimônio de possibilidades sagradas que lhe foi conferido.

216 – O “amor-próprio”, o “brio”, o “caráter”, a “honra”, são atitudes que a sociedade humana reclama da personalidade; como proceder em tal caso, quando os fatos colidem com os nossos conhecimentos evangélicos?

O círculo social exige semelhantes atitudes da personalidade, contudo, essa mesma sociedade ainda não soube entende-las, senão pela pauta das suas convenções, quando o amor-próprio, o brio, o caráter e a honra deveriam ser traços do aperfeiçoamento espiritual e nunca demonstrações de egoísmo, de vaidade e orgulho, quais se manifestam, comumente, na Terra.

Quando o homem se cristianizar, compreendendo essas posições morais no seu verdadeiro prisma, não mais se verificará qualquer colisão entre os acontecimentos da existência comum e os seus conhecimentos do Evangelho, porquanto o seu esforço será sempre o da cooperação sincera a favor do reerguimento e da elevação espiritual dos semelhantes.

217 – Qual o modo mais fácil de levar a efeito a vigilância pessoal, para evitar a queda em tentações?

A maneira mais simples é o de cada um estabelecer um tribunal de autocrítica, em consciência própria, procedendo para com outrem, na mesma conduta de retidão que deseja da ação alheia para consigo próprio.

Livro: O Consolador.

Emmanuel / Chico Xavier.