KANTO DE LEPRULINO

Ve, leprulino! Kio devis esti 

Kun mi, mortanta nun, sed iam bela? 

Naturo scias sin parade vesti, 

Sed kontraŭ mi montriĝis plej kruela! 

Peceto post pecet’ el karno falas, 

El buŝ’, el naz’, el fingr’, el brust’, el vango... 

Konservo kaj detru’ interbatalas, 

Kohort’ de vivo kontraŭ mortfalango! 

La galantaĵoj de la sinjoridoj! 

Ĉu flate, ho! ne gravas, sed adoro! 

La noktoj helaj, am’, ĉampano, ridoj, 

Plezuroj..., sed hodiaŭ fiodoro! 

Pri malsanuloj mi ne zorgis, he! 

La haŭt’ al mi ne jukis, estis glata... 

Sed nun ĝi putras kaj disfalas... Ve 

Al mi kun koro ĉiam senkompata! 

Nenia pelto kovras lepran neĝon... 

Forlavas skvamojn nur la man’ de Dio; 

Mi renaskiĝos kaj obeos Leĝon, 

Oferos koron al l’ Evangelio! 

10/12/1960  - J. CRUZ E SOUZA 

Libro: Mediuma Poemaro.

Porto Carreiro Neto.