La nordanoj kaj la mediteraneanoj / OS NÓRDICOS E OS MEDITERRÂNICOS

La nordanoj kaj la mediteraneanoj

Sed la fenomeno de la interŝanĝoj kaj la unuaj komercaj impulsoj starigis longan serion da baroj inter la rilatoj de tiuj popoloj. Sur unu flanko estis la nordanoj kaj sur la dua restadis la mediteraneanoj, en akra kaj konstanta batalo. La konkuro ekbruligas al tiuj homgrupoj la fajron de milito, sub la trankvila ĉielo de la Malnova Mondo. Unuj kaj duaj prenas la primitivajn armilojn por la batalo de ekstermado kaj detruado de la malamikaj grupoj, kaj la landlima linio de la diskutantoj logiĝas ĝuste sur la loko, kie hodiaŭ estas la limoj de la nuntempaj Francujo kaj Germanujo.

Tiel estas klarigata tiu intenseco de la rasa malamo inter du nacioj, konsiderataj la plej progresintaj kaj laboremaj sur nia planedo. Tia psikologia situacio inter ili ambaŭ devos turni sin en historian fatalon, devenentan de la kolizioj inter la Ĝermanaro kaj la Latineco, en la primitivaj epokoj. Sed kio ne estas pravigebla, tio estas la ĉiamigo de tiuj malamoj en la daŭro de la tempo, tial sin trudas, kiel nepran konstantan neceson, la koncentriĝo de ĉiuj pensoj, celantaj la ĝeneralan fratecon.

Libro: Sur Vojo al la Lumo.

Emmanuel / Chico Xavier.

OS NÓRDICOS E OS MEDITERRÂNICOS

O fenômeno das trocas e os primeiros impulsos comerciais levantam, todavia, longa série de barreiras entre as relações desses povos. De um lado, estavam os nórdicos e de outro permaneciam os mediterrânicos, em luta acérrima e constante. A rivalidade acende nessas duas facções os fogos da guerra, sob os céus tranqüilos do Velho Mundo. Uns e outros empunham as armas primitivas para as lutas de extermínio e destruição das hostes inimigas, e a linha divisória dos litigantes se alonga justamente no local onde hoje se traçam os limites da França e da Alemanha contemporâneas.

É como se explica essa intensidade de aversão racial entre as duas nações, contadas entre as mais progressistas e operosas do planeta. Tal situação psicológica entre ambas haveria de tornar-se em fatalidade histórica, oriunda dos atritos entre o Germanismo e a Latinidade, nas épocas primitivas. O que se não justifica, porém, é a perpetuação dessas animosidades no curso do tempo, pelo que se impõe, como imperativo constante, a concentração de todos os pensamentos no objetivo da fraternidade geral.

Livro: A Caminho da Luz.

Emmanuel / Chico Xavier.