quarta-feira, 4 de setembro de 2013

Tre Afliktita. / AFLITISSIMA

Tre Afliktita.
Virino estis tre afliktita.
Ŝi tremis, ploris, sin malbenis, deklaris sin malfeliĉa.
Ŝi laŭsajne estas atakita de ĉiuj suferoj de sur la Tero.
En tiu animostato, ŝi prezentis sin al direktanto de spiritista kunsido, kiu laŭdis la belecon de la pacienco kaj de la rezignacio.
Invitite klarigi la motivon de la doloro, kiu ŝin skurĝadis, ŝi deklaris, ke ŝi tien Iris por peti helpon de bonaj Spiritoj, ĉar ŝi estas tre afliktita pro perdo de unu el siaj plej belaj ringoj, valoranta ducent mil kruzejrojn.
La direktoro de la instituicio ŝin ekkonsolis. Kaj, laŭmezure kiel li reanimis ŝian esperon, la sinjoro antaŭe malespera trankviliĝis kun ruĝiĝinta vizaĝo, ĉar ŝi rimarkis, ke ŝia kunparolanto, kiu ŝin bonkore kaj ameme konsolis estis viro sen brakoj.
Libro: Feliĉaj la Simplaj.
Valérium / Waldo Vieira.
AFLITISSIMA
A mulher estava aflitíssima.
Tremia.
Chorava.
Maldizia-se.
Afirmava-se infeliz.
Parecia haver arrematado todos os sofrimentos da Terra.
Nesse estado, apresentou-se ao dirigente da reunião espírita que exaltara a beleza da paciência e da resignação.
Instada a esclarecer o motivo da dor que a supliciava, declarou que fora ali pedir o concurso dos bons Espíritos por achar-se aflitíssima com a perda de um dos seus lindos anéis, no valor de duzentos mil cruzeiros.
O diretor da instituição passou a reconfortá-la. E, à medida que lhe reanimava a esperança, a senhora, dantes em desespero, asserenou-se, de rosto rubro, pois percebeu que o interlocutor, a falar-lhe com bondade e carinho, era um homem sem braços.
Livro: Bem-Aventurados os Simples.
Valérium / Waldo Vieira.

Nenhum comentário:

Postar um comentário