CONTRA-SENSO / Kontraŭsenco

CONTRA-SENSO

Alguém bate à porta principesca.

Ela, a dona da casa, atende.

Abre a porta e encontra pobre velhinho à frente.

Andrajoso. Cansado. Feridento.

É um pedinte que roga auxilio.

Fria e insensivelmente, ela despede o visitante, dizendo nada ter que possa dar.

E volta. resmungando à intimidade doméstica, maldizendo o infeliz.

— É malandro! — declara.

E acrescenta:

— Para vadios, só a cadeia.

Nisso, pequeno rato desliza-lhe pelos pés.

Assustadíssima, clama por socorro. Chora.

Fecha-se, superexcitada, em quarto próximo, a lastimar-se.

Bate-lhe o coração fortemente, as mãos tremem, a face está lívida e, por fim, depois de um copo d’água, procura o festejado gato de estimação para exterminar o camundongo.

*

Assim são muitas de nossas comoções.

Não vibramos ante os quadros dolorosos que pedem ajuda e agitamo-nos, agoniados, diante de incidentes banais.

*

Amigo, controle a sensibilidade, vigiando reações e policiando as idéias, para que o rendimento maior dos seus dias, à luz do Evangelho Vivo, seja realidade em seu caminho.

Recorde que muita gente na Terra enfeita gatinhos prediletos e se enoja diante de irmãos em luta.

E há milhares de almas outras que exibem clamorosa frieza ante os apelos do bem e mostram imensa emoção à frente de um rato.

Livro: Bem-Aventurados os Simples.

Valérium / Waldo Vieira.

Kontraŭsenco

Iu frapas ĉe la pordo de luksa domo. La mastrino aliras, malfermas la pordon kaj ekvidasn antaŭ si mizeran maljunulon en ĉifonaĵoj, Lacan krovitan de ulceroj. Tio estas almozulo, petanta ian helpon. Malvarme kaj senemocio ŝi forpelas la vizitanton, dirante, ke ŝi havas nenion por doni, kaj revenas en la internon de la domo, malbenante la malfeliĉulon.

- Tio estas senfarulo! – ŝi grumblas, kaj aldonas: - Por sentaŭguloj nur malliberejo!

Tiam museto jen preterglitas ŝiajn piedojn. Terurita ŝi komencas krii helpon. En ekstrema skcitiĝo kaj lamentante, ŝi enfermiĝas en proksima ĉambro. Ŝia koro forte batas, la manoj tremas, la vizaĝo estas palega; fine, trinkinte glason da akvo, ŝi serĉas sian dorlotatan kaj amatan katon, por ke ĝi formanĝu la muson.

*

Tiaj estas multaj el niaj emocioj. Ni ne kortuŝiĝas ĉe la doloraj scenoj, petantaj helpon, sed ni ekscitiĝas ĉe ordinaraj okazaĵoj.

*

Amiko, regu vian sentemon, vigle atentante reagojn kaj kontrolante ideojn, por ke, en la lumo de la Vivanta Evangelio, la realaĵo sur via vojo estu la plej granda utileco de viaj tagoj.

Memoru, ke multaj homoj sur la tero ornamas amatajn katetojn, dum ili sentas naŭzon al pene vivantaj fratoj; kaj ankaŭ ke miloj da aliaj elmontras kriantan malvarmecon de koro ĉe la petoj de bonfarado, dum ili forte agitiĝas ĉe la vido de muso.

Libro: Feliĉaj la Simplaj.

Spirito: Valérium.

Mediumo: Waldo Vieira.